Op 2 november was ik getuige van een wreed tafereel die zich afspeelde in mijn tuin. Twee roodborstjes streden om een territorium. Deze diertjes zien er misschien lieftallig uit maar kunnen verrassend agressief uit de hoek komen. Heel wat vogels bakenen graag hun eigen territorium af , en dan vooral in het broedseizoen. Zo’n eigen gebiedje is natuurlijk handig als je jongen hebt die je moet voeden , het aanwezig voedsel is dan enkel voor jezelf  , je vrouw en je kroost. Een territorium afbakenen doe je als vogel best door zo luid mogelijk te zingen. Daarom dat er in de lente zoveel vogelkabaal te horen is in de natuur! Roodborstjes willen niet enkel in de lente maar ook in de winter hun eigen rijk. In het begin van de winter komen er nogal wat concurrenten terug zowel uit het noorden als uit het zuiden en die willen ook hun stukje land veroveren. Het is dus nu het moment om te laten zien dat je de sterkste bent. Als er een indringer in je gebied komt kun je als roodborst best eerst een hoge (rood)borst opzetten. Meestal is dat voldoende om de vijand te verjagen. Maar soms is de indringer  even dapper en dan komt het tot gevechten . Heel af en toe vallen er doden. De twee roodborstjes uit mijn tuin waren  duidelijk allebei even ”dominant”. Minutenlang achtervolgden ze elkaar en pikten met hun snavel. Ze sloegen met hun vleugeltjes en krabden met hun poten. Ik volgde het gevecht , de spanning steeg. Vanuit mijn ooghoek zag ik een derde speler opduiken die ook , net als ik ( zij het met andere motieven), het gevecht aan het volgen was. Een sperwer ! Een sperwer is een prachtige roofvogel , deze was grijs en wit gestreept op de buik ( de kenners weten nu dat het een vrouwtje was). Het leuke aan deze vogel is dat hij soms ook in onze tuinen komt jagen . Dit komt omdat hij op andere vogeltjes aast, die in tuintjes waar  wat groen  is, nog  graag voorkomen. Een torenvalk bvb. lust het liefst een veldmuisje en die zitten in  weide of berm. Om vogels te vangen  moet je wel heel snel zijn en soms duiken die sperwers als uit het niets op om mees of mus uit onze tuintjes te grijpen. En zo gebeurde het ook die ochtend te Petegem. In een halve seconde had mevrouw één van de amokmakers bij de lurven. De roodborstjes waren te druk bezig met hun gedoe om haar maar te zien aankomen. Zo eindigde de strijd abrupt en definitief. Ik had in elk geval genoten van dit  schouwspel ,( ondanks ’ t feit   dat een deelnemer om het leven kwam.)