Schooltje in Vinkt mag trots zijn op haar “rotstuintje”

Tongvaren (foto Karel De Waele)

Tongvaren (foto Karel De Waele)

Op aangeven van Eddy Saveyn ging ik vandaag 1 juni een kijkje nemen op de speelplaats van de Vrije Basisschool van Vinkt. Eddy had er met zijn school op 30 mei tijdens een fietstocht een rustpauze gehouden, en hij had er een grote groeiplaats gevonden van wat hij (terecht) vermoedde een honderdtal tongvarens.
Op de foto hieronder kan je zien dat het inderdaad een zeer grote groeiplaats is van zeker 2 meter lang en 80 cm breed (het bord eronder is 1 m breed). Er staan zelfs al “zaailingen” (slecht woord, want varens verspreiden zich met sporen en niet met zaden) onder het bord, maar dat is niet op de foto te zien.
Vermoedelijk sijpelt er in de hoek van het platform en het muurtje bij hevige regenval water naar beneden, zodat de vochtigheid er net van pas is. En onder het afdak is het ook duister genoeg en komt er zeker nooit zon, iets wat de tongvaren ook graag heeft. Want de natuurlijke groeiplaatsen van tongvarens zijn steile rotsen in de schaduw of steile beschaduwde hellingen van ravijnbossen, die men uiteraard wel in Wallonië tegenkomt, maar niet in Vlaanderen. Hier moet de tongvaren zich tevreden stellen met dergelijke vochtige en beschaduwe plekjes. In oude steden in Vlaanderen is het ook niet uitzonderlijk om tongvarens te vinden in oude rioolputjes langs de straat. En als men op het platteland een oude waterput ziet heeft men ook veel kans aan de binnenkant die plant te vinden.
In Deinze waren tot voor kort 3 plekken bekend met tongvaren: één op een steile oever van een gracht in de buurt van het kasteel van Ooidonk, waar enkele mooie exemplaren het duidelijk naar hun zin hebben. Op de twee andere plaatsen, op oude muren, is de plant sedert vorige zomer verdwenen wegens uitdroging.
Voor de leerkrachten van het schooltje is dit een unieke kans om eens aandacht te besteden aan hun prachtig ‘rotstuintje’ op hun speelplaats. Meteen ook een mogelijkheid om een uitstap naar hun “Ardennen” te doen, zonder de maximumfactuur voor schooluitgaven te belasten. En met een beetje fantasie kan men van de les “biologie” overwippen naar de les “geschiedenis” om over de Ardense Jagers uit de tweede wereldoorlog te spreken…

+ DOE MEE EN WIN...

DOE MEE EN WIN...