Met een luide klap vloog een vogel tegen het vensterraam. We hadden nauwelijks tijd om op te kijken toen een ekster neerstreek, de mus vastbeet en er mee wegvloog. Vol bewondering nagekeken door ons. ‘Dat is de natuur’ zei één van mijn zonen.

We hebben een bizarre manier van roofdieren waarderen. Neem nu de  ooievaar die zijn portie kikkers zoekt in een natte weide. Veel medelijden voelen we niet voor de arme kikker. Als echter een jong weerloos pimpelmeesje het nest verlaat en meteen gevangen wordt door een ekster zijn we geneigd in te grijpen. Vervang de ekster door een slechtvalk en we blijven verwonderd kijken. Omdat de slechtvalk minder voorkomt blijkbaar? Als de slechtvalk in een sierlijke duikvlucht een stadsduif vangt staan we te applaudisseren. Vangt hij een prijsduif, dan is niet iedereen nog enthousiast. Of neem de vos. Deze eet zowat alles: eieren, knaagdieren, wormen, konijnen maar ook bessen en afval. Het was een strategische blunder van de vos om nu en dan ook een kip op het menu te zetten. Het maakt de vos tot volksvijand nummer één.  Op internet vind je veel meer over de jacht van de vos dan over het preventief beveiligen van een kippenhok. Maar neem nu eens de reiger. Deze sierlijke vogel is een eersteklas visser, en dat zullen menig koi-liefhebbers hebben ervaren. Als je weet dat een koi een veelvoud kost van een kip, dan richten die reigers waarschijnlijk jaarlijks veel meer schade aan. Toch vind je op internet ( gelukkig ) veel meer middelen om de reiger te misleiden ( draadjes, aluminiumfolie, spiegelbollen, valse reiger … ) dan oproepen om de reiger te bejagen. Echt objectief zijn we niet.

De mussen trekken zich van al mijn overpeinzingen niets aan. Ze tjilpen er terug vrolijk op los en hebben duidelijk geen trauma opgelopen van het voorval.