21 maart

Heden is een nieuwe lente dus alweer geboren.

Van uit ‘t oneindige komen de jaargetijden aan; tot in ‘t oneindige zullen ze waarschijnlijk blijven duren.

De hemel is bewolkt, maar af en toe breekt er de zon doorheen, en die is warm, en groote vlakken ontblooten zich, als wijde open poorten van azuur.

Om drie uur ben ik uitgegaan. Veel jonge heestertjes stonden al liefelijk lichtgroen, strak, als kleine, pas ontwaakte kinderen, in groene kanten hemdjes.

Zij schenen stil te jubelen en te glimlachen.  In ‘t jeugdig-malsche gras  bloeiden reeds gele narcissen en  ’t waren als brandende en lichtende kaarsjes voor de bloote voetjes van de schrale, tengergroene kinderboompjes.  Al het overige was dood en dof en bruin nog.

Toen heeft één enkele, harde donderslag geknald.

Dat hoort zoo, als bij een lang verwacht en heel mooi schouwspel, dat eindelijk gaat beginnen.

De nieuwe jonge lente is geboren.

 

Uit ‘Zomerleven’ van Cyriel Buysse.