Een natuurwandeling organiseren in oktober houdt uiteraard altijd een risico in , wat als het weer tegenvalt.
Op 2 oktober wandelden we langs de trage wegen op de grens van Petegem en Machelen . Daarbij passeerden we een  heiderelict aan het bisdonkstraatje.  In de bermen daar staan nog zeldzame heideplantjes , of , om het helemaal juist te zeggen : planten die typisch zijn voor heischraal grasland .  Het gaat hier onder meer over stijve ogentroost ,echt duizendguldenkruid en zandblauwtje . Dit zijn voor onze streek best zeldzame planten.
Ze bezorgden mij , die hier voor deze wandeling aangesteld was als natuurgids , een tweede vrees : wat als de herfst extra vroeg valt ; zullen er nog plantjes te zien zijn ,laat staan bloeien.
Gelukkig bleek alle vrees ongegrond . Twee oktober was een ongezien warme dag.  Ik kreeg al spijt dat er nergens een terrasje op onze route lag.

We waren die dag met twee natuurgidsen , ikzelf en Karel Dewaele .
Karel heeft een botanische kennis waar menig encyclopedie jaloers op mag zijn.  Bovendien kent hij ,als ervaren rot uit de streek , heel wat lokale weetjes.  Zo leerde hij ons onder meer hoe de surfput ontstaan is . Verder vertelde hij ons hoe bezemkruiskruid langzaamaan ons landje veroverd heeft.
Ikzelf legde uit hoe grote weegbree hetzelfde heeft gedaan in Amerika . De indianen noemen het “de voetstap van de blanke”. De zaadjes van deze tredplant blijven bij regenweer gemakkelijk plakken aan onze schoenzolen. Dat is een van de redenen waarom ‘t plantje zo vaak gezien wordt langs wegen en paden.

Ik  gaf  wat verderop een betoog over het nut van spinnen voor de mens.
We zagen die dag oa. een wespspin (of tijgerspin) , een spin die hier ooit zeldzaam was maar nu ,door klimaatverandering , meer en meer te bewonderen is.  Ik vertelde net dat deze spin verzot is op sprinkhanen of één der wandelaars kwam aanzetten met een gevangen sabelsprinkhaan. Wij dropten het diertje in het spinnennet.
Voor onze ogen ontluikte zich een prachtig , maar gruwelijk schouwspel : eerst werd de sprinkhaan bliksemsnel ingewikkeld met spinnenrag daarna volgde de dodelijke beet.

We kwamen even bij van deze vertoning en begaven ons richting bisdonkstraatje . Daar sprak Karel over klokjesgentiaan , een uiterst zeldzaam plantje die hier nog gestaan heeft.
Een eindje verderop had ik wat uitleg voorbereid over struikhei , gelukkig stond daar naast een knotboom die net genoeg schaduw gaf voor alle toehoorders . Nog steeds scheen de zon immers ongenadig.

Tijd om terug keren naar de startplaats ,en verder huiswaarts.  Nu hadden we wel een frisse pint verdiend.

Ik was alvast  tevreden over de opkomst en hopelijk zien we wat gezichten terug op een volgende wandeling.